17-10

«Πάω για τις μπριζολάρες μου. Θα ’ρθεις;»
«Πάω για μπριζόλες. Θα ’ρθεις;»
«Πάω για μπριζολίτσες. Θα ’ρθεις;»

Απ’ το πρωί κάνω πρόβες στον καθρέφτη.
Ψιθυριστά.
Απέναντί μου μια φωτογραφίας της.
Αγουροξυπνημένη, αδύναμη και με το στόμα κλειστό.
(Όχι κυρία μου δεν την εξαφάνισα αυτή τη φωτογραφία. Μαγκιά μου.)
Από το πρωί σκέφτομαι τις επιλογές που έχω.
Που πάει να πει: τα όπλα μου.
Οι εναλλακτικές τακτικές μου για να φτάσω στο στόχο μου. .
Η κυρία μέσα στη φωτογραφία δε βγάζει μιλιά.
Μούγκα το θηρίο.
Ε, βέβαια, τι να πει;
Φταίει όμως και το ύφος που έχω.
Άγριο, θανατηφόρο βλέμμα, θεληματικό πηγούνι και τα ρουθούνια μου να φουσκώνουν από νεύρο.
-Άσε Ανάργυρε, την ακούω να μου λέει απ’ έξω. Θα πάω εγώ για τις φρατζολίτσες σήμερα. Έχω να περάσω κι απ’ τον γιατρό. Εσύ κοιτά να μπανιαριστείς και να ξυριστείς. Έχουμε όπερα απόψε.
Όπερα, βεβαίως-βεβαίως.
Μη χάσουμε.
Πηγαίναμε και στο χωριό μας όπερα.
Ακούω την πόρτα να κλείνει πίσω της.
Βγάζω το κεφάλι απ’ τη πόρτα για να σιγουρευτώ.
«Πάρε και καμιά μπριζόλα όπως έρχεσαι!» λέω -όχι και πολύ δυνατά.
Το παλιόγατο νιαουρίζει στο διάδρομο.
Θα ορκιζόμουν ότι έχει τρομοκρατηθεί από αυτό που είπα.
-Τι κοιτάς εσύ; του φωνάζω τελικά. Οι υπέρμαχοι της αποδόμησης θα ήταν πολύ δυστυχισμένοι με την κυρά σου.
Εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν το πολυκαταλαβαίνω. Πρέπει όμως να το πω γιατί το λέει η θεωρία.

4-10

- Ρωσική πρωτοπορία στην πόλη, μου λέει ξαφνικά. Θα πάμε στο Μουσείο. Ντύσου!

Ναι, αυτό μας έλειπε τώρα.

Μια χούφτα μπογιατζήδες από ένα κάρο χιλιόμετρα μακριά, που είδαν κι απόειδαν από την προκοπή τους κι έπιασαν τα πινέλα.

Φυσικά ντύνομαι.

Οι δρόμοι είναι γεμάτοι γαργαλιστικές μυρουδιές από σουβλάκαι, μπριζολάκια και παΐδια στα κάρβουνα.

Η επανάσταση είναι πάντα μια εκρηκτική διαδικασία που εξελίσσεται στους δρόμους και η δική μου επανάσταση δεν πάει πίσω.

Κατεβαίνω λοιπόν κι εγώ στους δρόμους και μυρίζω ότι μπορώ μέχρι να φτάσω στη ρωσική πρωτοπορία.

Βαθιά μέσα το ξέρω.

Εκείνο που αξίζει είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός.

Και καταστρώνω με προσοχή τα σχέδιά μου.

6-6

- Πήγαινε ν' αγοράσεις ελιές θρούμπες, Ανάργυρε.
Η κυρία κάθεται στο διθέσιο αγκαλιά μ' εκείνη τη λυσσάρα τη γάτα της.
Όχι πως με πειράζει που παίζει με το παλιόγατο.
Μόνο που...
Είναι Κυριακή, πανάθεμα την.
Που να βρω ελιές Κυριακή μέρα;
-Να πας στον Πακιστανό, απ' όλα έχει αυτός.
Στον Πακιστανό λέει.
Τι ξέρει η κυρία από Πακιστανούς;
Ανάθεμα κι αν έχει περάσει μια φορά απ' έξω.
Της μυρίζει, λέει.
Πακιστανίλα.
Ήμαρτον.
Ζήσαμε να τ' ακούσουμε κι αυτό.
Ελιές θρούμπες δεν είχε ο Πακιστανός.
Φυσικά και δεν είχε. Τσιγάρα πουλάει ο άνθρωπος, δεν είναι ο Σπορ Μπίλι.
Το απόγευμα στο τραπέζι με τους κουμπάρους τα είδα όλα.
Φάβα παντρεμένη, μελιτζανοσαλάτα Λιβάνου, ντοματοκεφτέδες και χοντρό μακαρόνι.
Α! Και Βινσάντο σαντορινιό να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Το ήπιαμε σε δαχτυλήθρες μη μας πέσει βαρύ.
Το κρεατάκι όπως καταλαβαίνετε πουθενά.
Ως είθισται.
Κι όσο βλέπω αυτό το παλιόγατο, κολάζομαι, θεέ μου!

10-5

Φίλοι μου.
Θα σας πω μια βαθιά αλήθεια.
Κι όποιος θέλει μπορεί να τη φιλοσοφήσει.
Ο άντρας, ο αληθινός άντρας, δεν είναι φτιαγμένος να πλένει πιάτα στην κουζίνα.
Γι' αυτό το λόγο, ο άντρας, ο αληθινός άντρας, χρειάζεται ξεκούραση μετά το πλύσιμο των πιάτων.
Και λίγο κρεατάκι για να στυλωθεί στα αντρίκια πόδια του.
Αυτά...

19-4

Η κυρία λείπει.
Εκτός Αθηνών.
Για δουλειές.
Έτσι κι εγώ το ρίχνω λίγο… μέσα.
Το κρεατάκι μου.
Στο στομαχάκι μου.
Μπριζολίτσες, παϊδάκια, γαρδουμπες, κλέφτικα, κεμπάπια...
Παράδεισος.
Τις ώρες που χωνεύω, γράφω στιχάκια.
Μυρωδάτα και γευστικά στιχάκια.
Όχι ότι κι ότι.
Με το κρεατάκι τους, τις πατατούλες τους, τα σαλατλίκια τους.
Με μπούκοβο και μουστάρδα κι απ’ όλα τα καλά του θεούλη.
Δεν θα κρατήσει για πολύ όμως.
Η χορτολάγνα έρχεται το μεσημέρι.
Τα κεφάλια μέσα.
Κι άντε πάλι απ’ την αρχή.

9-4

Άρχισε να μου μιλάει στα λατινικά τώρα.
Για να μην καταλαβαίνω.
Το μόνο που έπιασα ήταν ένα "πουτάντουμ" που είπε στο τέλος.
Κι αυτό δεν μπορεί να είναι καλό σημάδι.
Έτσι δεν είναι;
Το βράδυ έβλεπα εφιάλτες.
Ένα τεράστιο γλιστερό ''πουτάντουμ'' είχε καθίσει ανάμεσα σε μένα και σε μια λαχταριστή μπριζόλα...
Ξύπνησα πανικόβλητος.
Η κυριούλα ροχάλιζε του καλού καιρού.
Πήγα κρυφά μέχρι το ψυγείο.
Φύκια για σούσι, άγρια σπαράγγια, αγκινάρες, τόφου,γάλα σόγιας, χυμός αλόης....
Τζίφος.
Πάλι ντόρτια ήφερα.
Έγλυψα τα παγάκια μου και γύρισα στο κρεβάτι.
Υπομονή.

7-4

Με τρέχει εδώ κι εκεί.
Σαν τον Ροντ Ράνερ κατάντησα.
Με τραβάει μέσα σε σκοτεινά μπαράκια όπου παίζονται παράξενες ταινίες.
Κάτι ντοκυμαντέρ απ’ τα Κονγκά, τις Τανζανίες και τις Νεκρές Θάλασσες.
Έπηξα στα καφεδάκια και τα καφεδάκια.
Πειράχτηκαν τα νεύρα μου, κυρία μου.
Πώς να το κάνουμε.
Τουλάχιστον να με τάιζε, διάολε...

2-4

“Τέρμα και τελείωσε. Θα πας γυμναστήριο. Σήμερα κιόλας”.
Μ’ ελουσε κρύος ιδρώτας.
Κοίτα να δεις τώρα που θέλει να με ρέψει κι από πάνω.
Η κακούργα.
Δε φτάνει που δεν τρώω το κρεατάκι μου.
Βγήκα στο μπαλκόνι να ξελαμπικάρει το μυαλό μου.
Οι από πάνω είχαν παϊδάκια και οι από δίπλα μοσχαράκι κοκκινιστό.
Στην απέναντι πολυκατοικία, ο χοντρός από το δεύτερο βγήκε στο μπαλκόνι μ’ ένα χαμόγελο ευτυχίας που μονο μια καλοψημένη μπριζόλα μπορεί να δώσει σ’ έναν άντρα.
“Ακόμα εδώ είσαι, αγάπη μου;”
Την καταδίκη μου μέσα.
Δεν φτάνουν όλα τ’ άλλα πρέπει ν’ αλλάξω και κάλτσες για το γυμναστήριο. Γιατί αν κάνω πως βγάζω τα παπούτσια εκεί μέσα…

1-4

Γυρνάω κομμάτια από τη δουλειά.
Είναι καρφωμένη στην τηλεόραση.
Με το μαρτίνι στο χέρι και το κουκούτσι στο στόμα.
Σαν παναγίτσα κάθεται μπροστά στο γυαλί και μου την δίνει.
Ούτε ματιά δεν μου ρίχνει.
Δεν προλαβαίνω να βγάλω ούτε τα παπούτσια μου.
“Εσύ μυρίζεις έτσι, αγάπη μου;” την ακούω.
Το κέρατό μου το τράγιο! Να δουλεύεις στα μπουντρούμια και στη λασπούρα και να σου τη λέει έτσι η κυρία!
Τα λέω από μέσα μου, έτσι;
Μην μπερδευόμαστε.
Παίρνω μαζί μου και το παπάκι μου.

30-3

Τι ήταν κι αυτό σήμερα!
Τη ρώτησα για να ξέρω τι να γράψω.
Σονάτες για τσέλο του Zoltan Kodaly... όπους 8.
¨Απερίγραπτες¨, πρόσθεσε με τα μάτια κλειστά.
Σ΄ αυτό συμφωνώ.
Όταν τελείωσε βγήκε να πάρει μια από εκείνες τις ¨απερίγραπτες¨ ταινίες που βλέπει.
Πριν φύγει μου είπε κάτι ανατριχιαστικό.
¨Κάτι άκουσα για ένα ντοκιμαντέρ για τις θιβετιανές μάντρες του 16ου αιώνα΅.
Εγώ από μάντρες δε ξέρω. Ούτε αμάξι δεν έχω εγώ. Η κυρία οδηγεί, όπως πάντα.
Βρήκα όμως την ευκαιρία να βάλω λίγο Μαργαρίτη για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
¨Εμείς οι Ναυτικοί¨
Όπους σκυλάδικο.

27-3

Να μιλήσω και για το άλλο.
Τα έργα που της αρέσουν.
Σας λέει κάτι ο πειραματικός ιρανικός κινηματογράφος;
Ή, ας πούμε η αβάντ γκάρντ κινηματογραφική σχολή του Τσαρουχιστάν;
Για να μην μιλήσω για την απαξίωση που αισθάνεται για το άγιο Hollywood κι εκείνο το ξινισμένο υφάκι της όταν αναφέρω τον Σίγκαλ, τον Τσάκι και τ' άλλα παιδιά.
Ωραία πράγματα δηλαδή.

Υ.Γ. Σήμερα έφαγα κρυφά τα κρεατάκια μου... στη Σαλονίκη
Χε, χε..

26-3

Μόλις βγήκε έξω.
Ωραία.
Ένα σας λέω μόνο.
Σαλάτα αντιδιού και παπάγια...
Για να μην πω τίποτα πιο χοντρό, ως θα έπρεπε.
΅Θέλω κρέας΅της λέω.
΅Θα σου περάσει΅ μου λέει.
Ε, όχι, δεν θα μου περάσει, κυρία μου.
Δεν της το λέω.
Φυσικά και δεν της το λέω.
Υπομονή.

25-3

Δε μ΄ αφήνει να τρώω.
Κρέας.
Η κυρία βλέπετε είναι απ΄ αυτές τις φυτοφάγες.
Κοτσάνια, φύλλα, κλαδιά,φύκια... μπλιαχ
ωχ ερχεται