Με τρέχει εδώ κι εκεί.
Σαν τον Ροντ Ράνερ κατάντησα.
Με τραβάει μέσα σε σκοτεινά μπαράκια όπου παίζονται παράξενες ταινίες.
Κάτι ντοκυμαντέρ απ’ τα Κονγκά, τις Τανζανίες και τις Νεκρές Θάλασσες.
Έπηξα στα καφεδάκια και τα καφεδάκια.
Πειράχτηκαν τα νεύρα μου, κυρία μου.
Πώς να το κάνουμε.
Τουλάχιστον να με τάιζε, διάολε...
Δευτέρα 7 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου