- Ρωσική πρωτοπορία στην πόλη, μου λέει ξαφνικά. Θα πάμε στο Μουσείο. Ντύσου!
Ναι, αυτό μας έλειπε τώρα.
Μια χούφτα μπογιατζήδες από ένα κάρο χιλιόμετρα μακριά, που είδαν κι απόειδαν από την προκοπή τους κι έπιασαν τα πινέλα.
Φυσικά ντύνομαι.
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι γαργαλιστικές μυρουδιές από σουβλάκαι, μπριζολάκια και παΐδια στα κάρβουνα.
Η επανάσταση είναι πάντα μια εκρηκτική διαδικασία που εξελίσσεται στους δρόμους και η δική μου επανάσταση δεν πάει πίσω.
Κατεβαίνω λοιπόν κι εγώ στους δρόμους και μυρίζω ότι μπορώ μέχρι να φτάσω στη ρωσική πρωτοπορία.
Βαθιά μέσα το ξέρω.
Εκείνο που αξίζει είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός.
Και καταστρώνω με προσοχή τα σχέδιά μου.
6 σχόλια:
Επιτέλους η επιστροφή!
Καλά και αυτοί οι άσχετοι στις εκθέσεις δεν έχουν μια καντίνα της προκοπής; Κανένα γύρο με πίτα...
Πόσο δίκιο έχετε πιστέ μου αναγνώστη!
Δεν φτάνει που σε κρατάει κομψό καικαλλιεργημένο η γυναίκα, παραπονιέσαι κιόλας!
Άντρες.....
Απόψεις σαν κι αυτές είναι το όπιο του πεινασμένου. Ο δρόμος προς την καταπίεση είναι γεμάτος από κομψούς και καλλιεργημένους που πεινάνε.
Φτάνει πια στο Γκουαντάναμο της καθημερινότητας.
Λευτεριά στους καταπιεσμένους.
Θέλουμε κρέας και το θέλουμε ΤΩΡΑ!
Γλυκύτατε μπλόγκερ, ο αυτοσαρκασμός για τον οποίο είστε ικανός μου αρέσει πολύ. Αλλά έχετε κι άλλες επιλογές για να υπάρξετε. Προτείνω εναλλακτικά τολμήματα, τύπου "Θα πάω για παϊδάκια, θα ρθεις? Όχι? Οι υπέρμαχοι της αποδόμησης θα ήταν πολύ δυστυχισμένοι μαζί σου..."
Τίνα
Αγαπητή Τίνα,
Θα το σκεφτώ αυτό το εναλλακτικό που λες... αλλά δεν σου υπόσχομαι τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου