Ένα σας λέω μόνο.
Διαλογισμός μέσω τάμπλετ.
Οσσο και ξερό ψωμί.
Η κυρία κάθεται ακίνητη μπροστά στο χαζόπραμα.
Σαν την γυναίκα του Λώτ ένα πράγμα. Μόνο που εκείνος ήταν πιο τυχερός.
Είναι κανά δυο ώρες έτσι. Φυτό.
Όσο θέλει να γίνει λουκούμι το μοσχαράκι στη γάστρα. Κι έχω μια όρεξη.
Ανοίγω το ψυγείο.
Γκαντεμιά φυσικά, αλλά τα θέλει κι εμένα ο ποπός μου.
Η κυρία καλιεργεί κεφίρ μέσα σε βαζάκια.
Τα ταίζει σύκα κι αυτά τα βαμπίρια τα ρουφάνε για να πολλαπλασιαστούν. Σαν εκείνες τις παλιές ταινίες με τους κακούς εξωγήινους.
Τα βλέπω και μου γυρίζουν τα άντερα.
Η κυρία στο σαλόνι συνεχίζει τον χαβά της.
Δεν μπορώ ούτε να ξαπλώσω στον καναπέ μου να δω τηλεόραση.
Αει σιχτίρ.
Έτσι μου έρχετε να την ποτίσω και να πάω για κανά πιτόγυρο.
Και μια τσίχλα μέντα (extra strong)καπάκι για να περάσω το βραδυνό τέστ.
Τί νομίζατε; Εχώ κι εγώ τα μυστικά μου όπλα σ' αυτόν τον πόλεμο.
Η επανάσταση μπορεί να αργεί αλλά έρχετε.
Μπουκιά, μπουκιά
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Κράτα γερά, σύντροφε!! :-)
Το σωστό στην περίπτωσή μου θα ήταν: Μάσα γερά σύντροφε. Αλλά σε σχωρνάω γιατί είσαι καινούργιος στον ανταρτοπόλεμο...:Ο)
Δημοσίευση σχολίου