21-7-14

Άργησα λέμε.
Το ξέρω.
Φταίει που ξενιτεύτηκα.
Κάτοικος Τρικάλων.
Η κυρία πεθύμησε τη μανούλα της.
Από πίσω κι εγώ.
Χαζός είμαι;
Λουκάνικα. Κεμπάμπια. Κοκορέτσια.
Παραδεισος. Θα τα πούμε αυτά. Εν καιρώ.
Ύστερα δεν με αναγνώριζε ούτε το μπλογκ μου.
Να λέω: εγώ είμαι.
Να με λέει: Πριτς, και άλλα τέτοια.
Στο τέλος μπήκα: Νικητής.
Αλλα δεν ξέρω πως.
Στο μέιλ μου δεν μπορώ να μπω πάντως.
Μυστήρια πράματα.
Μάλλον θα έβαλε το χεράκι της η κυρία.
Κάθεται με τις ώρες στη τουαλέτα με το τάμπλετ και κάνει ανταρτοπόλεμο.
Εγώ κλασικός. Σήματα καπνού και σύνδεση που πάει με πατερίτσες.
Δεν έχω θριτζι εγώ.
Και για την ανάγκη μου το πηγάδι στον κήπο.

Υ.Γ.
Α, ναι! Εδώ στα Τρίκαλα έχω και πεθερά. Ες αύριον τα σπουδαία.