21-7-14 (β)

Ένα σας λέω μόνο.
Διαλογισμός μέσω τάμπλετ.
Οσσο και ξερό ψωμί.
Η κυρία κάθεται ακίνητη μπροστά στο χαζόπραμα.
Σαν την γυναίκα του Λώτ ένα πράγμα. Μόνο που εκείνος ήταν πιο τυχερός.
Είναι κανά δυο ώρες έτσι. Φυτό.
Όσο θέλει να γίνει λουκούμι το μοσχαράκι στη γάστρα. Κι έχω μια όρεξη.
Ανοίγω το ψυγείο.
Γκαντεμιά φυσικά, αλλά τα θέλει κι εμένα ο ποπός μου.
Η κυρία καλιεργεί κεφίρ μέσα σε βαζάκια.
Τα ταίζει σύκα κι αυτά τα βαμπίρια τα ρουφάνε για να πολλαπλασιαστούν. Σαν εκείνες τις παλιές ταινίες με τους κακούς εξωγήινους.
Τα βλέπω και μου γυρίζουν τα άντερα.
Η κυρία στο σαλόνι συνεχίζει τον χαβά της.
Δεν μπορώ ούτε να ξαπλώσω στον καναπέ μου να δω τηλεόραση.
Αει σιχτίρ.
Έτσι μου έρχετε να την ποτίσω και να πάω για κανά πιτόγυρο.
Και μια τσίχλα μέντα (extra strong)καπάκι για να περάσω το βραδυνό τέστ.
Τί νομίζατε; Εχώ κι εγώ τα μυστικά μου όπλα σ' αυτόν τον πόλεμο.
Η επανάσταση μπορεί να αργεί αλλά έρχετε.
Μπουκιά, μπουκιά

21-7-14

Άργησα λέμε.
Το ξέρω.
Φταίει που ξενιτεύτηκα.
Κάτοικος Τρικάλων.
Η κυρία πεθύμησε τη μανούλα της.
Από πίσω κι εγώ.
Χαζός είμαι;
Λουκάνικα. Κεμπάμπια. Κοκορέτσια.
Παραδεισος. Θα τα πούμε αυτά. Εν καιρώ.
Ύστερα δεν με αναγνώριζε ούτε το μπλογκ μου.
Να λέω: εγώ είμαι.
Να με λέει: Πριτς, και άλλα τέτοια.
Στο τέλος μπήκα: Νικητής.
Αλλα δεν ξέρω πως.
Στο μέιλ μου δεν μπορώ να μπω πάντως.
Μυστήρια πράματα.
Μάλλον θα έβαλε το χεράκι της η κυρία.
Κάθεται με τις ώρες στη τουαλέτα με το τάμπλετ και κάνει ανταρτοπόλεμο.
Εγώ κλασικός. Σήματα καπνού και σύνδεση που πάει με πατερίτσες.
Δεν έχω θριτζι εγώ.
Και για την ανάγκη μου το πηγάδι στον κήπο.

Υ.Γ.
Α, ναι! Εδώ στα Τρίκαλα έχω και πεθερά. Ες αύριον τα σπουδαία.